Donderdag

Een nieuwe dag met nieuwe kansen voor iedereen de denkt de oplossing te weten van ons vraagstuk.

Vannacht weer in een heerlijke baai voor anker gelegen bij Palaia Epidravos. Het leek er wel een tropisch paradijs met al die palmen.

Vandaag maar eens de stoute schoenen aangetrokken en ons cultureel beziggehouden. Velen hadden ons al gemeld, dat wanneer we in Epidravos waren, we beslist een bezoek aan het openlucht theater moesten brengen. Aldus met een oude Griekse taxi in twintig minuten over het vaste land naar het theater.

De reis is zeker niet voor niets geweest, in het theater is een natuurlijke akoestiek aanwezig die zijn weerga niet kent. Wanneer iemand in het midden een muntje(Grieks of Nederlands maakt niet, heb ik ontdekt) laat vallen hoor je dat nog wanneer je zelfs op de bovenste rij zit. Eigenlijk hoor je het muntje niet vallen, maar je hoort het neerkomen. Blijf je langer bovenin zitten, daar hoor je dat muntje niet meer.

Dit akoestisch effect nodigt vele mensen uit om op de middencirkel allerlei geluiden, gezangen en psalmen ten gehore te brengen. Sommigen van deze lieden lukt het het algemene geroezemoes te laten verstommen en zelfs enkelen krijgen een daverend applaus na hun spontane optredens. Echt een plek voor Jantje Smit, want er liepen veel oma's rond.

Opvallend was ook de begroeiing en het landschap hier, ik zag hier ook voor het eerst een Griekse eikel aan een Griekse eikenboom. Als je hier des nachts gedropt zou worden en het licht ging des morgens weer aan, zou je denken, dat je in de Provence met de parachute was neergelaten. Alleen ruik je hier niet de tijm en lavendel, die in de Provence veelvuldig aanwezig is.

Na het theater was de culturele koek nog niet op. Er was ook nog museum met allerlei stukken steen, waar ooit eens iets meegedaan was. Met een stukje ijzer namen en letters in krassen(later deed men dat in bomen en nog later, deze zomer nog in cactusbladen). Huizen en tempels bouwden men ermee en de echte kunstenmakers maakten er ook beelden mee. Beelden met en zonder hoofden, armen of benen. Ik heb mij laten vertellen door een Grieks sprekende suppoost, dat er vroeger ook al een kunstuitleen project in Griekenland was, waarbij de armste kunstminnende mensen ook in de gelegenheid gesteld werden om kunst te lenen. Daar zij, zoals gezegd arm waren, konden zij uiteraard niet een heel beeld lenen, maar bijvoorbeeld alleen maar een arm of een hoofd.

Dat uitlenen werd uiteraard netjes op een groot stuk steen letter voor letter ingekrast met een stukje ijzer, maar owee er vond eens een grote overstroming plaats(waarbij Noach nog als charteraar is opgetreden).

Mooi alle stenen boeken kwijt, niemand wist meer waar welke kop was. Nu hebben ze in dit museum allerlei stukken, die terug gevonden zijn bij elkaar gebracht en zijn er een heel stel knappe koppen bezig met behulp van de oude administratie alles weer compleet te maken. Een heel werk zeg en daarbij krijgen ze ook nog geld vanuit Brussel, omdat ze dat bij elkaar zoeken zo goed doen. Echte Brusselse lof. Als je ook zo'n hoofd ziet van zo'n oude Griek. Zal wel zeer doen met zo'n gehavende neus. Na die uitleg in het Grieks gingen we met heel wat meer kennis het museum weer uit. Wat een culturele hoofden hadden we.

's-Middags op weg gegaan naar Angistri, voor een haventje aan de noordzijde, maar daar was geen enkele zeilboot aanwezig en lag verder vol met plaatselijke veren(niet die van kippen of zo, hoor). Zonder wind doorgevaren naar de zuidkant van het eiland, waar we onderweg een baai hadden gezien met taverne. De baai was wellicht de mooiste, die we tot nu toe gezien hebben, met een bodem van zand en waterdiepte van 3-5 meter, heerlijk om te overnachten en te snorkelen. Echter we hadden buiten de waard om gerekend, want die was niet meer aanwezig, dan merk je, dat je aan het einde van het seizoen bent.

We hadden geen voedsel en dranken meer aan boord, dus dan maar door naar Agina, waar we de eerste keer grote ankermanoeuvres hadden gehouden. Een week later waren we ondertussen gewend aan het drie rijen dik achterwaarts liggen en ploften simpel tussen twee andere schepen.

Morgen de laatste bootdag, nog een baaitje aan de bovenzijde van Agina opzoeken en dan.....................