Vrijdag
De laatste zeildag, nou ja zeildag, is aangebroken. Er is echt een blakte, de zee zo glad als een spiegel. Na eerst nog lekker vers brood in Angina gekocht te hebben, bijtijds weggegaan en aan de oostkant van het eiland nog een heerlijke baai(Ormos Marinas) opgezocht om voor de laatste keer nog wat te zwemmen, snorkelen in kristalhelder water en weer op de kant wat te gaan struinen in het struweel.
Ook hier beleefden we weer bijzondere momenten en ontdekten wij weer aparte natuurlijke gebeurtenissen. Wat dacht wat je wat, zie ik ineens de broer van mijn zus over het water lopen en hij had niet eens de sandalen van mijn zuster aan, niet te geloven toch?.
Jane was de kant opgegaan, om een cicade in zicht te krijgen. Een beestje, wat zich voornamelijk in pijnbomen ophoudt(ook in de Provence) en wat door bewegingen met zijn achterlijf een sterk snierpend geluid voortbrengt. Heel wonderbaarlijk, als u het zelf zou proberen, lukt u wis en waarachtig niet om zo'n geluid voort te brengen c.q. het zolang vol te houden als een cicade dat kan. De manier waarop de cicaden dat geluid voortbrengen is uiteraard zo bijzonder, dat ze daar zelfs patent op hebben, wat ze dusdanig afgeschermd hebben met hun schutkleur(zie foto), dat zelfs een hele bus vol Japanners met wel 10 digitale camera's met 200x zoomfunctie ze niet hebben kunnen vinden in de bomen. De cicaden kennen de Japanners natuurlijk als de namakers van de wereld en zitten daarom altijd vertikaal op een boomtak en zijn dan ook voor die Japanse .......oogjes veel moeilijker te vinden. Moraal van dit kleine verhaal: kijk in een zeilvakantie wat verder dan je boeg lang is en je vindt in de natuur wonderbaarlijke dingen of hele slimme beestjes.
Trouwens, die bus met Japanners was net naar de tempel van Aphaia geweest, niet ver van deze baai of de stad Angina vandaan, maar ja, we hadden gisteren al zo'n zware culturele dag, dat wij dat bezoekje maar overgeslagen hebben.
Dat het bij harde wind aardig kan spoken in deze baai, zie je o.a. terug in de uitgeslepen, deels zachte steensoorten, waardoor er grillige vormen of een soortement grotten ontstaan. In een van die grotten ontdekten we geheimzinnige tekens. Wellicht hebben deze te maken met de verloren gegane kunstuitleen administratie, u gisteren toegelicht.
Om de laatste 13 mijl naar Kalamaki af te leggen, lichtten wij voor de laatste keer het anker met als verrassing een "steentje" tussen de bladen geklemd. Wel weer op de motor, maar goed het is weer heerlijk weer, heel anders dan de weerberichten uit Nederland overgekomen. De Duitsers, die wij onderweg ontmoetten, kunnen dat mooie weer zo mooi uitdrukken: "Es ist tolles Wetter heute". Door dat "tolles" zit waarschijnlijk op de "Penelope", ons schip van de tweede week, de barometer op de kop gemonteerd met als resultaat twee weken "tolles" weer. En dat allemaal zonder KNMI. Mocht u het verband tussen Duitsers en barometers niet helemaal vatten, hier de volgende hint: Tel 2 Duitsers en 1 Griek bij elkaar op, meng daarbij 2 agenten, een poosje laten sudderen in de Griekse zon en de uitkomst is de charteraar, waar wij onze schepen met plezier gehuurd hebben.
En de boot, die ploegde voort en bracht ons steeds dichter bij het einde van onze vakantie, aan welker einde De Stephan weer helemaal voor ons klaar stond. 14 dagen op het water ten einde.
Wat rest is morgen het verhaal van onze terugreis met daarbij een voorbeeld van het opvolgen van een goede raad, ons aangedragen door Math Beckers.
!! JAN DE WANDELAAR !! !! DE CYCADE !!
!! BAROMETER !! !! DIT ZIJN WE ALLEMAAL !!