Zaterdag

Helaas, twee van de drie musketiers zijn vanmorgen om half zes van boord gegaan. De taxi, die Stephan voor hun besteld had kwam al met een vaart de steiger op rijden, 's middags belde Mikel op, dat ze goed waren aangekomen, maar dat er onderweg een tussenstop gemaakt werd en er een paspoortcontrole uitgevoerd werd. Hoe en waarom, was niet duidelijk.

Nadat we het 51 voeten(1 bootvoet = 30 cm) lange schip(twee keer zo lang als de woonkamer thuis) overgenomen hadden, was het wachten op de dames, die even boodschappen aan het doen waren en wat kaartjes voor het thuisfront wilden versturen. Dat eventjes duurde wel drie uur.

Het weer was bewolkt en de temperatuur kil, zo hadden wij het hier nog niet gehad. Om 3 uur op weg naar Aigina, weer met een wind 3 Bf, 160 graden achter, dus op de motor, om nog redelijk op tijd in Aigina aan te komen. In ieder geval weg uit Kalamaki haven met startende vliegtuigen en voorbijrazend verkeer rijen dik buiten de jachthaven.

Op weg naar Aigina dachten wij nog, dat de drukte in de haven nog wel zou meevallen ten opzichte van wat we in de pilots gelezen hadden, onze gedachte was: we zijn buiten het seizoen aan het varen en het weer is niet zo best, dus het zal niet zo druk zijn. Nou, dat hebben we naderhand geweten. Na aankomst een paar rondjes door de haven, toch wel drukker dan we verwacht hadden. Uiteindelijk een plaatsje gevonden naast twee andere boten, waarop alleen maar Amerikanen en Amerikaanse zaten, doing Greece by sailingboat in a week.

We lagen nog niet vast of we hoorden al dat meerderen van hun reeds in Arnhem geweest waren en nadat wij gezegd hadden, dat de meeste van ons in Arnhem geboren waren, the ice was broken. Daarna kwamen er nog drie boten aansluitend naast ons liggen, twee met engelsen en de laatste met duitsers.

Nadat wij net vast lagen, vernamen wij al, dat de captain van de eerste boot nogal gevoelig was voor schoeisel, m.a.w. kwam je van de kade vandaan, dan moest je je schoenen uitdoen, anders werd de boot vuil.

In principe voor ons geen probleem, daar wij in Naxos hetzelfde probleem geconstateerd hadden, dat wanneer je van de kade afkwam je schoenen vies waren van het vuil van de kade. Een lastige vent, dachten wij, maar opnieuw in principe heeft hij gelijk.

Nou, dat hebben wij geweten, want op een bepaald moment lagen wij met 6 boten aan elkaar met een draaiende wind, waardoor de eerder aangehaalde schipper terecht bezwaren begon te maken, dat dit niet kon en daarom de 4 andere boten verzocht(terecht) los te maken. Dit duurde naar zijn zin veel te lang en gooide naar veel discussies de tweede boot los en uiteraard ging de rest mee met allemaal een anker aan de voorzijde uit.

De penelope was daarbij terecht wat eigenwijs en bleef aan de tweede boot vastzitten, daar de volgende drie boten nog aan hun ankers vastlagen en weigerden het anker te lichten.

De spanning tussen de penelope en de 2e boot van de geagiteerde schipper was te snijden, maar de penelope wilde niet eerder los maken, alvorens de twee engelse charters en de buitenste charter hun anker gelicht hadden en weg waren. Nou ik moet zeggen, ik ben nog nooit zulke eigenwijze buitenlui tegengekomen als deze avond, het was bijna de derde wereldoorlog tussen de oude partijen. Dit had niets met nationaliteit te maken, maar puur met zeemanschap, zelfs dat niet, eerder het gebrek aan zeemanschap bij veel charteraars. Want hoewel wij de manier van optreden van de Griekse schipper niet correct vonden(wellicht is het in Griekenland ook mogelijk een cursus te volgen in crisismanagement) heeft deze schipper volgens goed zeemanschap wel gelijk gehad in deze situatie.

Maar goed, na al deze problemen maakten we meerdere rondjes in de haven om eventueel opnieuw een plekje te vinden. Ondertussen was het donker geworden, lekker hoor, eigenlijk dachten we maar weer de haven uit te gaan om een aantal mijlen verder in een baai aan te leggen, maar wij ondernamen nog een laatste poging en zowaar "liepen" we tegen een paar hartstikke leuke Grieken aan, die ons geweldig geholpen hebben om nog ergens vastigheid voor de nacht te krijgen.

De moraal van dit verhaal: het gaat niet om het land of streek waar je geboren bent of waar je woont, maar om de instelling als mens: je hebt goede en slechte Nederlanders, Engelsen, fransen, Duitsers en Grieken en nog heel veel meer.

Rond halfnegen lagen we weer vast en begonnen we de reis over de vele boten om opnieuw aan de wal te gaan eten.

De garoeten van digitale willem en zijn kroew


!! ANDRE !! !! DE TWEE MUSKETIERS !! !! MIKEL !!


!! DE KEUKEN !! !! DE SALON !!